از زبان من

اینجا یک زن مینویسد، یک زن کاملا معمولی

از زبان من

اینجا یک زن مینویسد، یک زن کاملا معمولی


در آن گلوله ی آتش گرفته ای که دل است 

و بـــاد میبردش سو به سو چـه می بینی؟

دل خوش ، آرزوی من


یکی از چیزایی که زیاد بهش فکر میکنم اینه که زندگی آدما چقدر با هم تفاوت داره و چقدر شباهت.

خیلی وقتا در حالیکه توی خیابون قدم میزدم یا توی ماشین بودم دوست داشتم بدونم توی این خونه ای که من خیلی معمولی دارم از پشت دیوارش عبور میکنم چه خبره ؟! یه زندگی معمولی و عادی در جریانه ! یک اتفاق هیجان انگیز افتاده ! مهمونی ! غم ! تنهایی !

چقدر برام جالب بود اگه میدونستم ......

هنوز هم به همون آدما فکر میکنم. توی خونه ی بابا الان چه خبره ؟ خاله چیکار میکنه ؟ اهالی آپارتمان سر پیچ که همیشه پنجره اش باز بود خوبن ؟ چند نفر توی اون خونه بزرگ خیابون ارم  زندگی میکنن؟توی اون آپارتمان طبقه دهم با اون نورپردازی آبیش مهمونیه ؟ .....


هر چی هست امیدوارم این روزهای اسفند توی همه خونه ها بساط شادی باشه و همه با دل خوش به استقبال بهار برن. 


آهااااای اسفندِ شیراز !!! دلم برات تنگ شده