از زبان من

اینجا یک زن مینویسد، یک زن کاملا معمولی

از زبان من

اینجا یک زن مینویسد، یک زن کاملا معمولی

بخشی از یک خاطره

 ...

چقدر از حجم اندوه تو می ترسم

چقدر از شط گیسوی خروشانت

                            و مثل بره ای از شانه ی کوه تو می ترسم

به قدری دوستت دارم

                           که در اوج نمازم

                                    لانه ی شاهین شبگرد قنوت توست

خمم از حسرتت اما لبم مهر سکوت توست

             و مثل کودکان تشنه لب در ظهر تابستان

نگاه حسرتم بر شاخه های سرخ توت توست

من از مهر تو کین خوردم

         و از زلف تو چین خوردم

                و از آن لحظه ای که پا نهادم در ره عشقت

                                       زمین خوردم

...

 

بخشی از یک خاطره که مرورش همیشه دوست داشتنی هست

 

۱ اردیبهشت یه روز خاص ...

 

چرخ بر هم زنم ار غیر مرادم گردد

                                   من نه آنم که زبونی کشم از چرخ فلک